Eerste Kerstdag overleed hij. Veel te jong nog, al had zijn ziek zijn lang genoeg geduurd. De afgelopen jaren voelden toch een beetje als ‘extra’ tijd vertelt zijn vrouw. Meerdere keren ging het zo slecht met haar man dat ze had gedacht dat hij ging sterven. En was hen toch nog meer tijd samen gegund. Een periode waarin mevrouw met veel liefde voor haar man zorgde. Ze er altijd voor hem was en continu alert was of er niets misging. En meneer steevast antwoordde als hem werd gevraagd hoe het met hem ging: ‘Met mij gaat het prima.’ Leven met de dag, kan je denk ik wel zeggen. De laatste weken werd duidelijk dat de ‘reservetijd’ echt op begon te raken. Meneer kwam thuis uit het ziekenhuis en samen met de kinderen en zorghulp zorgde ze de laatste weken intensief voor hem. Ze wisten allebei dat er geen wonder meer te verwachten was. Over de uitvaart die er onvermijdelijk aan ging komen, hadden ze het niet. Alleen één ding was voorbereid: de foto met de handen. Als symbool van hun samen zijn en verbondenheid. Er voor de ander zijn en vast willen houden.

Lees meer …

Ik word gebeld door een mevrouw wiens alleenstaande oom plotseling is overleden. Of ik haar moeder en haar kan helpen met de uitvaart. Ik moest wel even snel bedenken of het te combineren zou zijn met mijn andere werkzaamheden, maar kon snel in het gesprek aangeven dat me dat gaat lukken en ik hen graag help. Toen we vervolgens een afspraak maakten om een en ander te gaan bespreken, vroeg ik op welk adres we konden afspreken. Dat lag wat lastig... de familie blijkt in Sint-Oedenrode te wonen en daar inmiddels weer te zijn. Wat zijn de mogelijkheden?
Ik neem een paar seconden om mijn eerste gevoel en de realiteit tegen elkaar af te wegen: 'Wat als ik vanmiddag naar Sint-Oedenrode rijd? Is dat haalbaar en stel ik geen anderen teleur?' Ik volg mijn gevoel en bied aan om naar hen toe te komen. En wat zijn deze verdrietige mensen blij, dat ik naar hen toe kom. Inmiddels weer thuis, ben ik s ‘avonds laat nog aan het werk. Maar dat is niet erg. En als ik op dat moment een bericht met een 'enorm dankjewel dat ik bij hen was die middag” krijg, weet ik het weer helemaal zeker: Volg je gevoel!

Veel te vroeg is hij overleden. Een man die nog vol in het leven stond en nog zoveel had om van te genieten. Gisteren werd door velen afscheid genomen van deze geliefde, bijzondere man. Een heel persoonlijk afscheid, met heel veel mooie foto's en muziek. Ruimte om afscheid te nemen op je eigen manier. En ruime gelegenheid om elkaar te ontmoeten, het verlies én herinneringen te kunnen delen.

En veel prachtige bloemen... Mooi! Dankbaar deze 'uitvaart op maat' volgens de wensen en behoeften van deze lieve familie begeleid te mogen hebben.

(Met toestemming van de familie geplaatst)

Wanneer: Donderdag 14 februari 2019, 19.30 uur (zaal open vanaf 19.00 uur)
Waar: Zalencentrum De Palm, Van der Palmstraat 3, 3351 HA Papendrecht
Organisatie: Aandacht voor Afscheid - Carla van Hemert

Een bijzondere man komt op 14 februari naar Papendrecht!
De Vlaamse klinisch psycholoog Manu Keirse (72) is een veelgevraagd spreker en wordt gezien als autoriteit in Nederland en België op het gebied van omgaan met rouw en verlies en palliatieve zorg. Voor mij is hij een enorme inspiratiebron als het gaat om het begeleiden van mensen die een dierbare verliezen en het kennen van het belang van afscheid nemen. Ik ben dan ook heel blij dat Manu Keirse naar Papendrecht komt om een lezing te geven over verlies, verdriet en rouw.

Aanmelden
Iedereen is welkom, tijdig aanmelden is wel nodig. Als u zich aanmeldt, reserveer ik een plaats voor u.
Aanmelden kan per email: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. of eventueel telefonisch op telefoonnummer 06 – 24204630.
Aan deelname zijn geen kosten verbonden. Een vrijwillige bijdrage in de kosten (na afloop van de lezing) is welkom.

Lees meer over Manu Keirse en deze bijzondere lezing