Meneer overleed plotseling, volledig onverwacht. Zijn vrouw en kinderen konden de werkelijkheid moeilijk bevatten. In de dagen na zijn overlijden werd er steeds meer gedeeld over wie hij was en wat bij zijn afscheid zou passen. Over wat hij gewild zou hebben, was nooit gesproken. Hij was sowieso niet zo’n prater.
Hij was rustig, eenvoudig en bescheiden. Hij was altijd een harde werker geweest, zo wilde hij goed voor zijn gezin zorgen. En ook later, toen de kinderen op eigen benen stonden, wilde hij dat het goed met ze ging en het goede voor hen doen. Hij bleef rustig, eenvoudig en bescheiden, maar kreeg óók meer ruimte om te genieten. Waar hij volop van genoot was het tot in de puntjes restaureren van Engelse klassiekers.
Al pratend over de invulling van zijn afscheid was ‘eenvoudig en bescheiden’ de basis. Zijn dierbaren wilden het goed doen, zoals het bij hem past. Al had hij er zelf misschien uit bescheidenheid nooit voor gekozen, daar hoorde toch een speciale auto voor zijn laatste rit bij. Een Engelse klassieker als rouwauto werd het, met zijn gezin in een bijbehorende volgauto.
Een prachtig eerbetoon aan deze eenvoudige, bescheiden man.
